SIŁOWE ROZWIĄZANIA INTELEKTUALNE

Maciej Albrzykowski; Łukasz Głowacki

„Naturą umysłu jest poruszać się, materii zatrzymywać; to możliwe, by umysł nie był w stanie dotrzeć do kresu ,gdzie winien się zatrzymać, acz mądrością jest umiejętność wyznaczania obszaru działania, namysłu nad działaniem, praktyczne znaczenie „pola”; z chwilą, gdy umysł zaczyna operować „wewnątrz niego”, zaczyna odkrywać potencjały i dynamizmy, jak np. w atomie.”
Ezra Pound – Addenda (ca 1928 - 1936)

I TRUIZMY

Czy jesteśmy skorelowaną przestrzenią energii, pomiędzy intelektem a sprawnością biomechaniki życia? Doświadczamy jej nieświadomie, nie zastanawiając się nad tym, że zróżnicowana przewaga jednego aspektu nad drugim skutkuje zmiennym wzorcem osobowości. W zależności od bilansu dominacji cech mentalnych, rozpatrywanych na przykład w sposób etyczny, przybieramy typy postaci, których ikonicznymi wzorcami może być święty, lub tyran satrapa, człowiek dobry, lub przekraczający przyjęte normy społeczne zabójca.
Świat się zmienia – jesteśmy kowalami jego losu, naszą aktualnością są zdynamizowane procesy swoistego przebiegunowania, dotyczącego wielu sfer związanych z aktywnością człowieka. Progres cywilizacyjny jest oszałamiający, daje nadzieję równomiernego rozwoju, obserwujemy nowe perspektywy falsyfikujące i zastępujące dotychczasowe sensy i idee społeczne. Pomimo tego ludzie wciąż toczą spory nie widząc „ belki we własnym oku”. Doświadczamy chaosu, exodusu, którego powodem jest także wciąż anachroniczna siła agresji, terror jednostki władzy. Nasza teraźniejszość zaskakująco jest znowu geopolitycznym nieustaleniem.

II O CO CHODZI?

W arsenale teraźniejszych groźnych kontekstów, bezpieczną emanacją jest promieniowanie energii z perspektywy PUNKTU SZTUKI. Jest on fundamentalnym stanem początku kreacji człowieka, kumulującego egzystencjalny pęd tworzenia. Ustanowiona rama – SIŁY i INTELEKTU nie jest propozycją uzurpacji obrazu samego w sobie - określa jedynie granice duchowej przestrzeni odbioru sztuki. Siła (wola) pozbawiona funkcji celowości jest miotającym się przypadkiem, pytając o jej sens - doświadczamy naszej intelektualnej podmiotowości. Nie oznacza to jednak wygranej postawionego na szali intelektu, który sam w sobie może być więźniem chorego ciała, świadomością cierpienia, medytacyjną biernością. Mózg jest naszym naturalnie uprzywilejowanym autorytetem, który pozbawiony pierwiastka performatywności – staje się bytem niepełnym. Z racji symbiotycznego porozumienia jest dokarmionym pasożytem, którego misją i spełnieniem konceptualizacji jest wcielenie w życie ciała. Impulsy myśli przekuwane na wektory są potencjałem dynamiki realizacji konceptu formy. W aktualnej peryskopowej symetrii, pasywnym obrazem w camera obscura mózgu jest dynamiczne studium zmiany. Jego rozwiązaniem jest mobilizacja sił w harmonii potencjałów, dążących do zrównoważenia niezrównoważenia.

Łukasz Głowacki
22 02 2022
Nałęczów